Fizjoterapia powstała już ponad 300 lat p.n.e. Prekursorem tej dziedziny medycyny był Hipokrates, który był autorem słynnego cytatu: „Cała wiedza medyczna ma dwa potężne słupy, na których się wspiera. Są nimi aktywność fizyczna i dietetyka”. Od tego momentu leczenie fizykalne równolegle do szeroko rozumianej medycyny rozwija się, ewoluuje i zatacza coraz szersze kręgi poszerzając zakres kompetencji.
Współcześnie kompetentny fizjoterapeuta opiera się na koncepcji Evidence Based Medicine, czyli medycynie opartej na dowodach naukowych. Terapeuta musi mieć szeroką wiedzę z zakresu anatomii, biomechaniki i fizjologii ludzkiego organizmu. Powinien zgłębiać także nauki pokrewne takie jak biochemia czy dietetyka. Dopiero na solidnych podstawach teoretycznych można rozwijać praktyczne umiejętności stawiania diagnozy i leczenia. Ponadto skuteczność i bezpieczeństwo wszystkich stosowanych technik terapeutycznych powinna być potwierdzona rzetelnymi badaniami naukowymi.
Fizjoterapeuta musi zatem poruszać się w świecie medycyny i nauki. Jednakże leczenie manualne to także w pewnym sensie uprawianie sztuki w rozumieniu zarówno medycznym jak i w kontekście metafory związanej ze sztuką artystyczną. Fizjoterapia, a w szczególności jedna ze specjalizacji w obrębie owego zawodu jaką jest terapia manualna, wymaga pewnego wyczucia i wsłuchiwania się w ludzki organizm. Terapeuta powinien postępować zgodnie z wiedzą medyczną, jednakże musi także być wyczulony na wszystkie sygnały, które wysyła leczona tkanka, narząd czy też werbalizuje sam pacjent. Dzięki temu fizjoterapeuta może na bieżąco modyfikować techniki terapeutyczne, by były one jak najskuteczniejsze w danym, konkretnym przypadku, ponieważ każdy człowiek jest biologiczną indywidualnością zarówno na poziomie mentalnym jak i somatycznym.
