Staw skroniowo – żuchwowy. "zgryźliwy problem"

Staw skroniowo – żuchwowy jest używany podczas żucia pokarmu, żucia gumy, mówienia  a także wyrażania emocji w sposób niewerbalny. Struktura ta jest  często jest nadmiernie eksploatowana w skutek stresu. Nerwowe zaciskanie zębów powoduje kompresje elementów kostnych i ściskanie krążka stawowego. Wiele osób nie jest świadoma tego że podczas snu zgrzyta, i zaciska zęby co również obciąża omawiany staw. W praktyce fizjoterapeutycznej często spotyka się nadmiernie napięte mięśnie okalające żuchwę. Stan ten powoduje nie tylko niewłaściwą biomechanikę stawu skroniowo – żuchwowego ale także mogą wywoływać nawracające bóle głowy.  Suma tych czynników może z biegiem lat powodować zmiany patologiczne co skutkuje dolegliwościami bólowymi podczas jedzenia oraz ograniczenie możliwości otwierania ust. Zdarza się, że pojedynczy uraz mechaniczny może spowodować nadwyrężenie lub przemieszczenie powierzchni stawowych. Najczęstszymi przyczynami są wypadki komunikacyjne oraz uderzenia np. w sportach walki. W tych przypadkach należy dokonać jak najszybszej repozycji elementów stawowych by nie dochodziło do szybkich zmian zwyrodnieniowych i rozprzestrzeniającego się stanu zapalnego.

Terapia stawu opiera się na normalizacji napięcia mięśni okalających żuchwę oraz mobilizacjach struktur stawowych w celu przywrócenia prawidłowej pozycji elementów kostnych, rozciągnięciu torebki stawowej a także zwiększeniu ruchomości.

W celu testowania prawidłowej ruchomości stawu skroniowo – żuchwowego można samodzielnie wykonać prosty test. Polega ona na próbie umieszczenia trzech palców (jeden na drugim) w otwartych ustach. Jeżeli nie jesteśmy w stanie wystarczająco otworzyć ust możemy samodzielnie stwierdzić ograniczoną ruchomość stawu. Warto zadbać o jego prawidłowe funkcjonowanie zanim pojawią się dolegliwości bólowe świadczące że już powstały zmiany zwyrodnieniowe. 

Organizm ludzki - Fascynująca struktura

Organizm człowieka jest niezwykle skomplikowaną i zarazem fenomenalnie skonstruowaną strukturą. Zagłębiając wiedzę na temat anatomii i biomechaniki można odkryć setki niesamowitych połączeń między poszczególnymi elementami, które w sposób harmonijny tworzą jedna całość, która wspólnie umożliwia nam codzienne funkcjonowanie. Wykonując proste czynności dnia codziennego nie zastanawiamy jak ogromna ilość elementów naszego organizmu musi ze sobą współgrać by dany ruch był możliwy. Niestety natura tworząc nasze ciało nie była perfekcyjna stąd pewne jego obszary są narażone na przeciążenia i powstawanie dysfunkcji.

Zachęcam do obejrzenia krótkiego ( 2 minutowego ) filmu, który w przejrzysty i ciekawy sposób obrazuje fascynującą organizacje naszego ciała i zarazem przyczyny najczęstszych dolegliwości narządu ruchu.

Bóle barku, przedramienia, dłoni? Przyczyna może leżeć w kręgosłupie.

Organizm ludzki jest konstrukcją o bardzo złożonej budowie anatomicznej. Wszystkie jej struktury są ze sobą ściśle powiązane. Często dysfunkcja w odległych topograficznie częściach ciała ma wpływ na występowanie dolegliwości bólowych w innym organie.
Dlatego gdy czujemy ból, uczucie drętwienia czy zaburzenia ukrwienia w kończynie górnej warto zbadać funkcjonowanie kręgosłupa szyjnego i piersiowego.



Nerwy, które umożliwiają nam odbieranie bodźców czuciowych i bólowych, a także te dzięki którym poruszamy naszymi mięśniami biorą swój początek w korzeniach rdzeniowych wychodzących z kręgosłupa. Każda dysfunkcja w obrębie połączeń między kręgami może powodować ucisk na nerw upośledzając przewodzenie impulsów i powodując zaburzenie funkcji ruchowych i czuciowych kończyny górnej. Takie zaburzenie może być również  przyczyną uciążliwych dolegliwości bólowych.

Jak rozpoznać czy nasz problem może być związany z kręgosłupem?

Jeżeli ból pojawia się podczas leżenia na którymś boku, podczas skrętów szyi, lub po dłuższym siedzeniu w niezbyt wygodnej pozycji może to być sygnał, że jego przyczyna leży w połączeniach kręgowych.

Jednym z przykładów takiego zjawiska jest wyodrębniony w nomenklaturze  medycznej tzw. zespół th4 ( dotyczący połączenia 4 i 5 kręgu odcinka piersiowego). objawia się utratą zdolności do precyzyjnych ruchów dłoni (np. pisanie), drętwieniem kończyn, uczuciem mrowienia, a także objawami ze strony układu wegetatywnego czyli np. nadmierna potliwość dłoni.

LECZENIE:



Kiedy wywiad sugeruje, że przyczyna problemu leży w kręgosłupie terapeuta dokonuje badania poszczególnych połączeń między kręgami a następnie przystępuje do odblokowania segmentów o ograniczonej ruchomości. Dzięki temu uwalniane zostają uciśnięte korzenie nerwowe. 

Podsumowując: terapeuta by zlikwidować przyczynę bólu często dokonuje leczenia w zupełnie innym miejscu niż to które jest bezpośrednim miejscem dolegliwości. Dzięki znajomości różnorodnych powiązań anatomicznych pomiędzy poszczególnymi częściami ciała możliwe jest 
leczenie przyczynowe a nie wyłącznie objawowe.

Nastawianie kręgosłupa – co to właściwie oznacza? fakty i mity

Nastawianie kręgosłupa to w fachowej nomenklaturze medycznej tzw. „ Manipulacje”

Często zabiegi te budzą obawę wśród pacjentów pomimo, iż dość dobrze znana jest skuteczność takiej terapii. Przyczyną tych wątpliwości jest fakt, że takimi zabiegami kiedyś bardzo powszechnie zajmowali się tzw. kręgarze czyli osoby bez wykształcenia medycznego. Pracują oni często wyłącznie intuicyjnie  i stąd biorą się komplikacje spowodowane niewłaściwym wykonaniem zabiegu. Terapia wykonywana przez wykwalifikowana kadrę medyczną wiąże się z dużo mniejszym ryzykiem powikłań niż zastosowanie najprostszej nawet farmakoterapii, a tym bardziej leczenia chirurgicznego.

Na czym polega owe nastawianie?

Manipulacja ma na celu odblokowanie segmentów ruchowych, czyli przywrócenie właściwej ruchomości stawu i zniesienie bólu. Dzięki temu nie tylko możemy swobodnie i bezboleśnie poruszać daną strukturą. Uruchomienie stawu powoduje szereg korzystnych zmian, które zachodzą na drodze odruchowej dzięki połączeniom Centralnego Układu Nerwowego z danym segmentem. Przywracając ruchomość stawu, uruchamiamy właściwy przepływ impulsów nerwowych i dzięki temu automatycznie rozluźniają się nadmiernie napięte mięśnie. Odblokowanie stawów między czaszką a kręgosłupem powoduje likwidowanie bólów i zawrotów głowy a uruchomienie przejścia szyjno-piersiowego może wyeliminować bóle barków. Bardzo trafnym przykładem jest często spotykana rwa kulszowa. Dzięki odblokowaniu stawów kręgosłupa lędźwiowego uzyskujemy właściwą ruchomość między kręgami i tym samym zwalniamy nacisk dysku na korzeń nerwu kulszowego. W efekcie likwidujemy objawy rwy kulszowej a wiec bólu promieniującego do kończyny dolnej. Jest to tylko jeden z wielu przykładów leczniczego działania manipulacji, które są zabiegami o bardzo dużej skuteczności i cieszą się dużym uznaniem w świecie współczesnej medycyny opartej na badaniach naukowych.

Warto zastanowić się w czyje ręce oddajemy swój kręgosłup. Istnieją bowiem istotne różnice w technice zabiegów manipulacyjnych, które mają decydujący wpływ na skuteczność, bezpieczeństwo i komfort terapii.

Obecnie wyróżnia się dwa typu zabiegów związanych z nastawianiem stawów:

-Manipulacje krótkodźwigniowe

-Manipulacje długodźwigniowe

Pierwsza z metod jest oparta na zabiegach całkowicie bezpiecznych, skutecznych i co równie ważne bezbolesnych. Wymaga ona od terapeuty biegłej znajomości anatomii i biomechaniki stawów gdyż konieczne jest ustawienie segmentu ruchowego w takiej pozycji, by można dokonać pchnięcia manipulacyjnego, które powoduje przywrócenie ruchomości segmentu daleko od bariery anatomicznej stawu. Dlaczego jest to tak ważne? Ponieważ dzięki temu nie ma możliwości uszkodzenia więzadeł, mięśni i struktur stawowych.

Manipulacje długodźwigniowe mogą być niebezpieczne, ponieważ w czasie zabiegu przekracza się barierę anatomiczną stawu. Efekty są podobne, ale bezpieczeństwo zabiegu jest niskie. Terapia jest bolesna, a ból nią spowodowany może utrzymywać się nawet kilka dni. Te techniki wykorzystywane są przez tzw. kręgarzy, ale także niestety wciąż przez niektórych fizjoterapeutów i chiropraktyków. Stąd też oddając swój kręgosłup w ręce terapeuty warto zapoznać się z jego wykształceniem i kompetencjami, a także poznać podstawowe założenia technik terapeutycznych, które stosuje.

Poniżej zamieszczam link do prezentacji, stworzonej przez doświadczonych lekarzy, która przedstawia teoretyczne założenia dotyczące zabiegów manipulacyjnych, a także jasne i obrazowe porównanie skuteczności i bezpieczeństwa terapii krótko i długodźwigniowych.

http://www.youtube.com/watch?v=DFz79VDHF-0

                                      

Gabinet w Poznaniu

Gabinet w Czempiniu

Fizjoterapia - Medycyna? Nauka? Sztuka?

Fizjoterapia powstała już ponad 300 lat p.n.e. Prekursorem tej dziedziny medycyny był Hipokrates, który był autorem słynnego cytatu: „Cała wiedza medyczna ma dwa potężne słupy, na których się wspiera. Są nimi aktywność fizyczna i dietetyka”. Od tego momentu leczenie fizykalne równolegle do szeroko rozumianej medycyny rozwija się, ewoluuje i zatacza coraz szersze kręgi poszerzając zakres kompetencji.

Współcześnie kompetentny fizjoterapeuta opiera się na koncepcji Evidence Based Medicine, czyli medycynie opartej na dowodach naukowych. Terapeuta musi mieć szeroką wiedzę z zakresu anatomii, biomechaniki i fizjologii ludzkiego organizmu. Powinien zgłębiać także nauki pokrewne takie jak biochemia czy dietetyka. Dopiero na solidnych podstawach teoretycznych można rozwijać praktyczne umiejętności stawiania diagnozy i leczenia. Ponadto skuteczność i bezpieczeństwo wszystkich stosowanych technik terapeutycznych powinna być potwierdzona rzetelnymi badaniami naukowymi.

Fizjoterapeuta musi zatem poruszać się w świecie medycyny i nauki. Jednakże leczenie manualne to także w pewnym sensie uprawianie sztuki w rozumieniu zarówno medycznym jak i w kontekście metafory związanej ze sztuką artystyczną. Fizjoterapia, a w szczególności jedna ze specjalizacji w obrębie owego zawodu jaką jest terapia manualna, wymaga pewnego wyczucia i wsłuchiwania się w ludzki organizm. Terapeuta powinien postępować zgodnie z wiedzą medyczną, jednakże musi także być wyczulony na wszystkie sygnały, które wysyła leczona tkanka, narząd czy też werbalizuje sam pacjent. Dzięki temu fizjoterapeuta może na bieżąco modyfikować techniki terapeutyczne, by były one jak najskuteczniejsze w danym, konkretnym przypadku, ponieważ każdy człowiek jest biologiczną indywidualnością zarówno na poziomie mentalnym jak i somatycznym.

Fizjoterapia to nie tylko masaż

            Wiele osób tę specjalizację medyczną utożsamia jedynie z wykonywaniem masażu leczniczego. Jest to jednak duże uproszczenie ponieważ masaż to tylko jedna z wielu technik terapeutycznych, którymi może posługiwać się fizjoterapeuta. Ponadto  w ramach omawianego zawodu istnieje wiele specjalizacji, które wymagają wiedzy, umiejętności i uprawnień nabywanych w systemie kształcenia podyplomowego. Jedną z nich jest terapia manualna. Terapeuta Manualny dysponuje szeregiem technik bezpośrednio oddziałujących na stawy obwodowe oraz kręgosłup. Należą do nich mobilizacje i manipulacje stawowe. Zabiegi te likwidują ograniczenia ruchomości w stawach będące przyczyną bólu i dyskomfortu. Ponadto zabiegi manipulacyjne mają na celu odblokowanie stawów, które z różnych przyczyn bywają zablokowane. Tego typu terapia bywa często mylona z kręgarstwem. Pomimo iż faktycznie zabiegi wykonywane przez terapeutę wyglądają podobnie to efekt ich działania jest zdecydowanie precyzyjniejszy, a cała terapia nieporównywalnie bezpieczniejsza.
          Fizjoterapeuta leczy również tzw. tkanki miękkie, a więc mięśnie ale także wszystkie struktury będące w ich bezpośrednim otoczeniu wzajemnie na siebie oddziałujące : powięź, tkankę podskórną i skórę. W tym celu terapeuta dobiera odpowiednie techniki kierując się indywidualnym stanem, właściwościami i oczekiwaniami danego pacjenta. W celu przywrócenia prawidłowego stanu wyżej wymienionych struktur również istnieje szeroka gama możliwości terapeutycznych. Należą do nich: rozluźnianie mięśniowo - powięziowe, manipulacje powięziowe, masaż poprzeczny, funkcyjny oraz głęboki masaż łącznotkankowy.
          Podczas leczenia fizjoterapeutycznego często stosuje się indywidualnie dobrany program terapeutyczny łączący techniki stawowe oraz techniki tkanek miękkich dzięki czemu leczenie nabiera wymiaru holistycznej terapii strukturalnej. 

Choroba Zwyrodnieniowa Stawów - Skuteczne sposoby leczenia

Choroba Zwyrodnieniowa Stawów jest bardzo częstym schorzeniem wśród populacji ludzkiej. Zmiany patologiczne chrząstki stawowej mogą mieć różną przyczynę. Najczęściej są to czynniki genetyczne, reumatoidalne, wady anatomiczne stawów, a także kumulujące się w ciągu wielu lat mikrourazy wewnątrz stawowe. Zmiany patologiczne charakterystyczne dla tej choroby ma ponad 60% ludzi po 65 roku życia. Pomimo, że osoby dotknięte tym schorzeniem to osoby starsze coraz częściej obserwuje się powyższe dolegliwości już po 30 roku życia.
  

 



     Ruch - wróg nr 1 zmian patologicznych w stawach ! 

Umiarkowana, regularnie podejmowana aktywność fizyczna jest niezbęna dla zachowania zdrowych stawów. Ruch stymuluje wytwarzanie mazi stawowej, a rytmiczne zmiany nacisku na chrząstkę stawową powodują zwiększony dopływ krwi i składników odżywczych do tej struktury. Ponadto aktywność fizyczna ułatwia utrzymanie prawidłowej masy ciała co ma niebagatelne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania stawów. Ruszać się warto również ze względu na kondycje układu mięśniowego. Silne i elastyczne mięśnie skutecznie odciążają stawy co chroni je przed nadmiernymi obciążeniami. Druga strona medalu to aktywność fizyczna niedostosowana do możliwości organizmu. Zbyt intensywne ćwiczenia, nie dostosowane do wieku i możliwości funkcjonalnych  organizmu mogą przynieść więcej szkody niż pożytku. Dlatego przed rozpoczęciem ćwiczeń warto zajrzeć do fachowej literatury lub udać się po poradę do specjalisty.

        Dieta, suplementy, leki

O prewencji Choroby Zwyrodnieniowej Stawów warto pomyśleć już teraz niezależnie od tego ile masz lat drogi czytelniku. Im wcześniej tym lepiej. Pierwszym etapem jest wyżej opisana aktywność fizyczna. Drugim, równie istotnym jest dieta. Liczne badania naukowe wykazują, iż dieta bogata w kwasy omega 3, 6, glukozaminę i kawas hialuronowy może znacząco przeciwdziałać powstawaniu zmian zwyrodnieniowych stawów. Istotna jest również prawidłowa ilość spożywanych witamin rozpuszczalnych w tłuszczach czyli A,D,E. Jeżeli już cierpimy z powodu owej choroby warto rozważyć również przyjmowanie wyżej wymienionych substancji w postaci suplementów. Coraz popularniejszą formą odbudowy chrząstki stawowej jest kuracja kwasem hialuronowym precyzyjnie podawanym do stawowo za pomocą zastrzyków. Dla uśmierzenia dolegliwości bólowych warto wspomagać się lekami przeciwbólowymi. Skutecznymi substancjami są tzw NLPZ czyli niesteroidowe leki przeciwzapalne do których należy np ibuprofen. Oprócz działania przeciwbólowego wykazują także działanie przeciwzapalne a tym samym ograniczają procesy zapalne błony maziowej. Nie warto natomiast stosować paracetamolu, który działa słabo przeciwbólowo i nie wykazuje działania przeciwzapalnego. Należy pamiętać, że każdy lek ma skutki uboczne dlatego przewlekłe przyjmowanie jakichkolwiek substancji leczniczych, nawet tych dostępnych bez recepty, powinno być skonsultowane ze specjalistą.

       Fizjoterapia i Terapia Manualna

Terapia Manualna ma do zaoferowania szereg technik terapeutycznych mających ogromny wpływ na funkcjonowanie stawów. Terapia podejmowana w Chorobie Zwyrodnieniowej Stawów jest wielokierunkowa i ma na celu z jednej strony doraźne złagodzenie dolegliwości bólowych i poprawę sprawności ruchowej z drugiej natomiast w znaczący sposób opóźnia rozwój choroby wyraźnie hamując progres zmian zwyrodnieniowych. Terapeuta Manualny dokonuje badania i  oceny stanu funkcjonalnego stawu i dobiera najbardziej efektywne techniki dla danego pacjenta. W procesie terapeutycznym Choroby zwyrodnieniowej Stawów stosuje się miedzy innymi:

- Mobilizację mająca na celu uelastycznienie torebki stawowej
- Trakcję stałą dla odciążenia i zwiększenia przestrzeni między powierzchniami
  stawowymi.
- Trakcję pulsacyjną, która powoduje zwiększenie ukrwienia i poprawę odżywienia
   chrząstki stawowej.
- Manipulację w przypadkach zablokowania stawu lub zakleszczenia błony maziowej
- Masaż dla zwiększenia ukrwienia i rozluźnienia tkanek okołostawowych
- Ćwiczenia czynne usprawniające funkcjonowanie stawów i mięśni


Choroba Zwyrodnieniowa Stawów nie musi być czynnikiem skazującym na nieuchronną utratę sprawności. Nie wierzcie osobom, które mówią "taka jest starość, trzeba się przyzwyczaić". Sprawność fizyczna daje poczucie niezależności, komfortu i satysfakcji z życia. Warto walczyć o to by tego nie utracić.
           

Cała prawda o dyskopatii

      

 Dyskopatia potocznie nazywana jest wypadnięciem dysku. W rzeczywistości dysk nie ma możliwości przemieszczania się a tym samym "wypadnięcia". Aby zrozumieć istotę problemu należy zacząć od krótkiej charakterystyki budowy anatomicznej dysku. Składa się on z dwóch podstawowych elementów: z pierścienia włóknistego i jądra miażdżystego, czyli struktury znajdującej się wewnątrz pierścienia. Dyskopatia ma miejsce wtedy gdy dochodzi do zmian degeneracyjnych pierścienia włóknistego. W tej sytuacji może dojść do jego naruszenia lub przerwania w skutek czego jądro miażdżyste wydostaje się poza obręb pierścienia. Ból, który towarzyszy owemu schorzeniu spowodowany jest dwoma czynnikami:

- miejscowym stanem zapalnym wynikającym z podrażnienia struktur, które uległy uszkodzeniu

- kontaktem jądra miażdżystego z korzeniami nerwowymi znajdującymi się w kanale kręgowym.

Drugi z wyżej wymienionych problemów jest przyczyną pojawiającej się rwy kulszowej, która bardzo często towarzyszy schorzeniom dysków. Rwa jest właśnie podrażnieniem korzeni nerwowych i tym samym całego nerwu kulszowego. Jest to najdłuższy nerw znajdujący się w naszym ciele. Rozpoczyna się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa i biegnie przez całą kończynę dolną. Stąd też objawy rwy kulszowej mogą pojawiać się nawet w łydce.

 Leczenie dyskopatii:

- W pierwszym etapie czyli w tzw. fazie ostrej terapeuta manualny stosuje mobilizacje trakcyjną czyli pewnego rodzaju rozciąganie kręgosłupa. Zbieg ten wykonywany jest w celu odciążenia dysku.

 Dzięki temu stwarza się warunki ku temu by jądro miażdżyste mogło stopniowo przemieszczać się do wewnątrz pierścienia.

- W niektórych przypadkach stosuje się również ćwiczenia według Robina McKenziego w celu mechanicznego wprowadzenia jądra miażdżystego na swoje miejsce

- Terapie warto wspomóc przyjmowaniem odpowiednich leków przeciwzapalnych

-Gdy stan ostry minie terapeuta może wykonać zabieg manipulacji popularnie zwany wstawianiem dysku. Uściślając jest to zabieg odblokowania nieprawidłowo funkcjonującego segmentu kręgosłupa.

-W stanach przewlekłych bardzo ważnym elementem leczenia jest przywrócenie prawidłowego napięcia i długości mięśni przykręgosłupowych. W tym calu stosuje się najczęściej  tzw. masaż głęboki.

Czas leczenia uzależniony jest od zaawansowania zmian zwyrodnieniowych dysku a także od indywidualnych cech anatomicznych pacjenta. Waha się od 2-3 tygodni nawet do kilku miesięcy. Przy całkowitym przerwaniu pierścienia włóknistego konieczne jest leczenie operacyjne.